واتای «مژ» لە فەرهەنگی مەردۆخدا:
مژ [1]
کوردی: تەم (هەورێک کە لکاوە بە زەویەوە.)
فارسی:
مه، میغ، ماغ، تَزم، نَزم، تَژم، نَژم، وَشم، خوَزم، مُژ، کَواره. (ابری که مُلاصِق زمین باشد.)
العربية:
ضَباب.
مژ [2]
کوردی: مژین. مژێن. (شیرمژ) هەڵمژین، مشتن. هەروەها: مژەر
فارسی:
مَک، مکیدن. مکنده.
العربية:
مَصّ. ماصّ.
بەرهەمی:
ئایەتوڵڵا مەردۆخ
زمان:
کوردیی ناوەندی بۆ کوردیی ناوەندی و فارسی و عەرەبی
ساڵی بڵاوبوونەوە:
1957