واتای «ڕەقیب» لە فەرهەنگی شێخانیدا:
ڕەقیب
هاوچاو
دوو کەس یەکێکیان خۆش بوێ هەریەکەیان بەرامبەر ئەوی تر (ڕەقیب)ە لە شعری شاعیرە کلاسیکەییەکان زۆر بەکارهاتووە
ڕەقیب هاری دیاری دا لەچاوی بەسەر یا خۆڵی مردوو بۆ نەبێژم [فایز، ئەدەب، ل47]
